Πώς πρέπει να σχεδιαστούν οι σχολές μηχανικής του μέλλοντος; Στο Stanford σχεδιάζουν για 20 χρόνια μπροστά

StanfordΤην ώρα που τα ελληνικά πανεπιστήμια παλεύουν με τον δαίμονα της οικονομικής απίσχνανσης και της απομείωσης του διδακτικού προσωπικού, εκείνα του εξωτερικού σχεδιάζουν τις ιδανικές σχολές μηχανικής του μέλλοντος. Όταν η Persis Drell ανέλαβε κοσμήτορας της Σχολής Μηχανικής του Stanford, διαπίστωσε άμεσα ότι αυτή βρισκόταν σε άψογη φόρμα.
Αντιλαμβανόμενη ωστόσο ότι το μέλλον έχει αυξημένες απαιτήσεις και πως ό,τι σήμερα είναι ιδανικό, αύριο θα είναι πιθανότατα παρωχημένο, ξεκίνησε τη διαδικασία SOE-Future Progress.
Πρόκειται κατά πολλούς για την πρώτη ευρεία διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού σε επίπεδο σχολής, η οποία έφερε στο ίδιο τραπέζι -και σε μια επιτροπή- διδακτικό και άλλο προσωπικό, φοιτητές και άλλους εταίρους του πανεπιστημιακού γίγνεσθαι. Μετά από έξι μήνες δουλειάς, η επιτροπή παρέδωσε το πόρισμά της, με συστάσεις και ιδέες για την ιδανική σχολή μηχανικής του μέλλοντος.
Ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα της έρευνας είναι μια λίστα δέκα σημαντικών ερωτημάτων, για τα πεδία στα οποία κάθε σχολή μηχανικής ευελπιστεί να έχει απήχηση σε 20 χρόνια από σήμερα. Μεταξύ αυτών τα εξής: πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η ανθρωπότητα ευημερεί στις πόλεις του μέλλοντος; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την αυτονομία για τη δημιουργία μελλοντικών συστημάτων μηχανικής; Πώς δημιουργούμε συνέργειες μεταξύ ατόμων και συστημάτων;
“Αυτές δεν είναι ερωτήσεις που μπορούν να απαντηθούν από τη μηχανική μόνο, αλλά η μηχανική βρίσκεται στον πυρήνα των λύσεων” δήλωσε η Drell, ενώ πρόσθεσε ότι η επιτροπή κατέληξε και σε συγκεκριμένες προτάσεις για δράσεις σε τρία πεδία-κλειδιά: έρευνα, εκπαίδευση, νοοτροπία.
Οι περισσότερες από τις προτάσεις, συστάσεις και ιδέες που κατατέθηκαν από την επιτροπή είχαν στον πυρήνα τους τη διεπιστημονικότητα. Κατά τον Arun Majumdar, καθηγητή στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών, η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται περισσότερες και ισχυρότερες συνεργασίες με άλλα γνωστικά αντικείμενα εντός του Στάνφορντ, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπιστικών επιστημών, της ιατρικής και της επιχειρηματικότητας, της νομικής και των καλών τεχνών.
“Μετά πήγαμε την ιδέα ένα βήμα πιο μακριά. Σκεφτήκαμε ότι χρειάζεται να βρούμε τρόπους για να προσεγγίσουμε ανθρώπους έξω από το Στάνφορντ, ενδεχομένως και έξω από την ακαδημαϊκή κοινότητα, ώστε τα λαμπρότερα μυαλά να δουλέψουν από κοινού σε ομάδες πάνω στις πιο δύσκολες προκλήσεις” πρόσθεσε.
Στο πλαίσιο αυτό, η σχολή μηχανικής αποφάσισε να δημιουργήσει έναν Επιταχυντή  Συνεργατικής Μηχανικής, που θα προσφέρει νέους πόρους και ευκαιρίες για διεπιστημονική έρευνα, μέσω -μεταξύ άλλων- ανταγωνιστικών υποτροφιών. Και το όνομα αυτού; “Interdisciplinary 2.0”. Προβλέπεται επίσης να δημιουργηθούν συνεργατικοί χώροι δημιουργών/κατασκευαστών (“maker spaces”).

Άρθρο με πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Stanford.

Διαβάστε το πρωτότυπο κείμενο ΕΔΩ

Περισσότερα για τη διαδικασία  SOE-Future Progress μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Comments are closed