Το ΣτΕ απορρίπτει τις αποζημιώσεις Διατηρητέων κτιρίων

Πηγή φωτογραφίας: https://www.flickr.com/photos/127226743@N02/

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφαση του απορρίπτει ρητά και κατηγορηματικά την απαλλοτρίωση ή την ανταλλαγή του ακινήτου ή την χρηματική αποζημίωση από το κράτος των ιδιοκτητών κτιρίων, που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Αργύρη Δεμερτζή στο ecopress με την ίδια απόφαση το ανώτατο ακυρωτικό Δικαστήριο θέτει τους ιδιοκτήτες των διατηρητέων ακινήτων προ ευθυνών, όσον αφορά την υποχρέωση ανακατασκευής των κτισμάτων που έχουν καταρρεύσει, καθώς και διατήρησης αναλλοίωτων των αρχιτεκτονικών, καλλιτεχνικών και λοιπών διακοσμητικών στοιχείων του ακινήτου.

Όσο για το ζήτημα της δαπάνης για την ανακατασκευή των κτισμάτων, το ΣτΕ κατά κύριο λόγο παραπέμπει στους ιδιοκτήτες, καθώς σημειώνει στην απόφαση του ότι το θέμα της δαπάνης των εργασιών ανακατασκευής των διατηρητέων «ρυθμίζεται, πάντως, από διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, με τις οποίες προβλέπεται, υπό προϋποθέσεις, η συμμετοχή του Δημοσίου ή του οικείου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις διαπάνες αποκατάστασης όταν αυτές υπερβαίνουν το εύλογο όριο».

Ειδικότερα το Συμβούλιο της Επικρατείας εκδίκασε προσφυγή ιδιωτών, οι οποίοι προσέφυγαν κατά απόφασης της διοίκησης με την οποία απέρριψε την αίτηση των ιδιοκτητών για αποχαρακτηρισμό του ακινήτου τους ως διατηρητέο, επικαλούμενοι ότι συντελείται δέσμευση της περιουσίας τους και προβάλλοντας αιτιάσεις απαλλοτρίωσης, ανταλλαγής του ακινήτου με άλλο ακίνητο του δημοσίου είτε χρηματικής τους αποζημίωσης

Στην απόφαση του ΣτΕ (2229/2018), που εκδόθηκε με πρόεδρο τον κ. Αθ. Ράντο και Εισηγητής τον κ. Α. Σκούφαλος με τίτλο «νόμιμη απόρριψη αίτησης για αποχαρακτηρισμό διατηρητέου κατά ΓΟΚ ακινήτου» σημειώνεται ότι:

-«Ο χαρακτηρισμός κτηρίου ή τυχόν άλλων στοιχείων, κατά ΓΟΚ, ως διατηρητέων συνιστά , κατ’ αρχήν, περιορισμό της ιδιοκτησίας. Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης αποκτά, άνευ ετέρου, το δικαίωμα να ζητήσει την απαλλοτρίωση ή την ανταλλαγή του ακινήτου ή την χρηματική του αποζημίωση, δεδομένου ότι, στην περίπτωση κτηρίων ή στοιχείων που χαρακτηρίζονται καθ’ εαυτό διατηρητέα χωρίς να περιορίζεται με σχετικό χαρακτηρισμό η ελεύθερη κατά προορισμό χρήση τους, ο επιβαλλόμενος περιορισμός δεν θίγει το ελάχιστο ανεκτό όριο των εξουσιών της ιδιοκτησίας αλλά συνίσταται, κυρίως, στην αδυναμία εξάντλησης του συντελεστή δόμησης του ακινήτου, δηλαδή στη θέσπιση περιορισμού δυναμένου, κατ’ αρχήν, να αντισταθμισθεί με το θεσμό της μεταφοράς του συντελεστή δόμησης, ως θεμιτής κατά το άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος μεθόδου αποζημίωσης του ιδιοκτήτη του διατηρητέου κτηρίου ή στοιχείου»

Στην ίδια απόφαση τονίζεται μάλιστα ότι «Άλλωστε, ο χαρακτηρισμός κτηρίου ως διατηρητέου ενδέχεται, υπό προϋποθέσεις, να συνιστά ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για την επωφελέστερη αξιοποίηση του ακινήτου» και σημειώνεται ότι: «Συνεπώς, στην περίπτωση κατά την οποία κτήριο ή στοιχείο χαρακτηρίζονται ως διατηρητέα χωρίς να απαγορεύεται ή άλλως περιορίζεται η ακώλυτη, κατά την φύση, την μορφή και τον προορισμό, χρήση τους, δεν καταλείπεται πεδίο για την άσκηση αγωγής θεμελιουμένης στο άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος ούτε για την ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 18 και 19 του ν. 3028/2002, οι οποίες ρυθμίζουν θέματα αποζημίωσης λόγω στέρησης της χρήσης ιδιοκτησιών για την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος (μνημείων, αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων κ.λπ.) ούτε, τέλος, των διατάξεων του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 1650/1986, οι οποίες ρυθμίζουν ζητήματα αποζημίωσης λόγω περιοριστικών της ιδιοκτησίας μέτρων για την προστασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος».

Comments are closed