ΕΠΑΙΝΟΣ Αρλέτου – Γιαννάκου – Παράσχου

Μετά από τη διαδικασία ανάλυσης  και τεκμηρίωσης του κτιρίου και της γύρω περιοχής , γεννήθηκε το πολύ βασικό ερώτημα ‘πόσα χρόνια ζωής έχει ακόμα η Στοά Μοδιάνο;’  και αποτέλεσε άξονα της σκέψης και της προσέγγισής μας.

Έπειτα από μία αξιολόγηση της ανάλυσης, επιλέγουμε να διατηρήσουμε το κέλυφος του κτιρίου, αφαιρώντας όλες τις μεταγενέστερες επεμβάσεις, σημειακά τυπολογικά και μορφολογικά στοιχεία, τις αναλογίες και την κλίμακα του αρχικού σχεδιασμού και να βασίσουμε τις νέες επεμβάσεις στον ορθοκανονικό κάναβο του Μοδιάνο. Από την άλλη, η έντονη εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή τη στοά σε συνδυασμό με  την παρακμάζουσα λειτουργία της ως αγορά, θεωρούμε ότι είναι στοιχεία που χρειάζεται να ανατραπούν.

Προσπαθώντας να επιτύχουμε την συνομιλία της στοάς με την ευρύτερη περιοχή, παρατηρούμε ότι από την μία πλευρά της Μοδιάνο εντοπίζουμε το καπάνι, την παραδοσιακή αγορά τροφίμων της Θεσσαλονίκης, και από την άλλη εντοπίζουμε τα λουλουδάδικα, ένα σύνολο από υπαίθρια ανθοπωλεία. Θέτουμε, λοιπόν, τη Μοδιάνο ως συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δυο αυτές καταστάσεις, με στόχο την ενότητα και την ομαλή μετάβαση στο σύνολο του αστικού ιστού. Για να το πετύχουμε αυτό, εισάγουμε τις χρήσεις τόσο των φυτώριων, όσο και της αγοράς τροφίμων, στο εσωτερικό της Μοδιάνο, για να πραγματοποιήσουμε την σύνδεση τους.

Η ένταξη της νέας χρήσης των φυτωρίων, συνδυάζεται με την προσθήκη χρήσεων που σχετίζονται με τον πολιτισμό στο χώρο του υπογείου. Έτσι, μεταβάλλεται ο  απόλυτος χαρακτήρας της αγοράς τροφίμων και μετασχηματίζεται το “παρελθόν” της Μοδιάνο για να δημιουργηθεί η νέα της μορφή. Ο μετασχηματισμός αυτός  πραγματοποιείται με βάση του άξονες σχεδιασμού του Μοδιάνο και οργανώνεται στις αναλογίες του υπάρχοντος κανάβου. Ότι νέο δημιουργείται, παράγεται από το παλιό με στόχο η σχέση τους να μην είναι η απόλυτη τομή, αλλά ένας διάλογος και μία ομαλή μετάβαση. Αναλυτικότερα, στο κομμάτι της Ερμού διατηρείται το μεγαλύτερο κομμάτι των μορφολογικών και τυπολογικών στοιχείων και όσο προχωράμε προς τη Βασ. Ηρακλείου αυτό το σύνολο αποδομείται σταδιακά σε όλα τα δυνατά επίπεδα (κάτοψη – τομή – υλικά – λειτουργίες). Η αποδόμηση αυτή μεταφράζεται και ως επαναπροσδιορισμός  της αναλογίας κενού – πλήρους στο επίπεδο της πλάκας, αλλά και της μετατόπισης σε ύψος ορισμένων τμημάτων αυτής.

Όλα αυτά εξυπηρετούν το βασικό μας στόχο, που είναι να υπάρχει πάντα έντονη η θύμηση της Μοδιάνο όπως ήταν παλαιότερα και όπως αρχικά σχεδιάστηκε δίνοντας παράλληλα χώρο για τη γέννηση  νέων επεμβάσεων και χρήσεων μέσα σε αυτή, εναύσματα για την ανανέωση και ενεργοποίηση της.

1

2

3

4

5

678

9

10

Comments are closed