Πηγή φωτογραφίας: https://professor-falken.com
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας, τα δύο τρίτα των ανθρώπων ανά κόσμο θα ζουν σε πόλεις μέχρι το 2050, με την μεγαλύτερη ροπή προς την “αστικοποίηση” να εκδηλώνεται στην Ινδία, στην Κίνα και στη Νιγηρία.
“Ο αγροτικός πληθυσμός στον κόσμο θα κορυφωθεί σε λίγα χρόνια και στη συνέχεια θα μειωθεί μέχρι το 2050”, επισημαίνεται στην έκθεση του τμήματος του ΟΗΕ για τον πληθυσμό.
Το Τόκιο είναι σήμερα η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο με 37 εκατομμύρια άτομα, ακολουθούμενη από Δελχί με 29 εκατομμύρια, Σαγκάη με 26 εκατομμύρια, και Μεξικό και Σάο Πάολο, με 22 εκατομμύρια κατοίκους. Το Κάιρο, το Βομβάη, το Πεκίνο και η Ντάκα έχουν περίπου 20 εκατομμύρια κατοίκους.
Ωστόσο, το Δελχί θα ξεπεράσει το Τόκιο περίπου το 2028, ενώ την ίδια περίοδο, η Ινδία αναμένεται να ξεπεράσει την Κίνα ως χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό παγκοσμίως.
Περίπου το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σήμερα σε αστικές περιοχές και αναμένεται να αυξηθεί στο 68% μέχρι το 2050.
Θα υπάρξουν επίσης περισσότερες μεγαλουπόλεις. Το 1990 υπήρχαν μόλις 10 πόλεις-μεγαθήρια, με πληθυσμούς 10 εκατομμυρίων και άνω. Πλέον υπάρχουν 33 τέτοιες πόλεις και μέχρι το 2030 αναμένεται να φτάσουν τις 43 κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Στον αντίποδα, μερικές πόλεις της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας – για παράδειγμα, το Nagasaki και το Busan – έχουν σημειώσει πτώση του πληθυσμού από το 2000, ενώ αρκετές πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στη Ρωσία και στην Ουκρανία, έχουν δει τον πληθυσμό τους να μειώνεται μετά την αλλαγή του αιώνα.
Σύμφωνα με μια οπτική, που προβάλλουν στελέχη του ΟΗΕ, η αστικοποίηση θα μπορούσε να θεωρηθεί θετική, υπό την έννοια πως η αυξανόμενη συγκέντρωση των ανθρώπων στις πόλεις παρέχει έναν τρόπο οικονομικότερης παροχής υπηρεσιών και καλύτερης πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση. Η συγκέντρωση του πληθυσμού μπορεί επίσης να συμβάλει στην ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στον πλανήτη με τις αρχές των πόλεων και τις κυβερνήσεις, να σχεδιάζουν εγκαίρως πολιτικές και καλές πρακτικές για να προετοιμαστούν για αυτή την εισροή πληθυσμού.