Οι αρχιτέκτονες που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των επιθέσεων στο Παρίσι

Πηγή φωτογραφίας: http://www.yabiladi.com/

Πηγή φωτογραφίας: http://www.yabiladi.com/

Ανάμεσα στους νεκρούς των επιθέσεων στο Παρίσι περιλαμβάνονταν τουλάχιστον δύο αρχιτέκτονες. Άνθρωποι με όραμα και σχέδια. Ο ένας από αυτούς ένας 29χρονος Μουσουλμάνος διανοούμενος. Ο άλλος ένας Γερμανός -το όνομα του οποίου δεν είχε ανακοινωθεί μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές- ο οποίος δούλευε στο γραφείο του Renzo Piano στο Παρίσι. Ακούσαμε για περισσότερους από 100 νεκρούς. Οι αριθμοί είναι απρόσωποι όμως. Τα ονόματα, οι προσωπικότητες, μας φέρνουν πιο κοντά σε όσους χάθηκαν -και σε όσα κινδυνεύουν να χαθούν, αν ο φόβος επικρατήσει.
Ο Amine Ibnolmobarak δίδασκε στην Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Paris Malaquais. Έχασε τη ζωή του όταν πυροβολήθηκε την ώρα που απολάμβανε το δείπνο του στο μπαρ “Le Carillon”. Γεννημένος στο Μαρόκο, ο Ibnolmobarak πήρε το πτυχίο του αφότου ολοκλήρωσε μια αρχιτεκτονική μελέτη με αντικείμενο το Προσκύνημα στη Μέκκα. Η σύζυγός του που τον συνόδευε νοσηλεύεται τραυματισμένη.
Ο πρώην καθηγητής του, M Jean Attali, τον περιέγραψε ώς “έναν νεαρό Μουσουλμάνο διανοούμενο, που “πήρε τα μυαλά” των διδασκόντων με την εξαιρετική πτυχιακή του εργασία για το Προσκύνημα στη Μέκκα: μια εργασία που αποτελεί μαρτυρία της πίστης του, της λογικής του να δουλεύει πάνω σε χώρους όπου συγκεντρώνονται μεγάλοι πληθυσμοί, μια μαρτυρία της ευφυίας του και των προσόντων του”.
Ο δεύτερος νεκρός των επιθέσεων είναι ένας Γερμανός αρχιτέκτονας, εργαζόμενος στο γραφείο του Renzo Piano στο Παρίσι. Οι σφαίρες τον βρήκαν την ώρα που έτρωγε σε ένα έθνικ εστιατόρο με κουζίνα Καμπότζης. Σε ένδειξη πένθους, τα γραφεία Παρισίων του Renzo Piano Building Workshop παρέμειναν κλειστά για μία ημέρα.
Το γράψαμε και στο editorial του newsletter του ΤΕΕ/ΤΚΜ: Η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει όσα την κάνουν Ευρώπη: τη δημοκρατία, την ανεκτικότητα απέναντι στο διαφορετικό, την ελεύθερη κίνηση, τις ισορροπίες. Οποιαδήποτε οπισθοχώρηση προς τον φόβο, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την εσωστρέφεια θα ήταν απλά και ξεκάθαρα καταστροφική και θα άπλωνε κόκκινο χαλί στους στόχους της τρομοκρατίας.
Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώνονται βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες στη Συρία, η Ευρώπη δεν μπορεί παρά να επιδιώξει μόνιμες λύσεις. Να περιθωριοποιήσει όσους επιχειρούν να μετατρέψουν τις επιθέσεις στο Παρίσι σε “καύσιμο” για τον ακραίο εθνικισμό και τον ρατσισμό. Να συγκροτήσει κοινή πολιτική για τη φύλαξη των εθνικών συνόρων των κρατών-μελών της. Η φύλαξη δεν μπορεί να είναι θέμα κάθε χώρας ξεχωριστά, όταν το πρόβλημα αφορά όλη την ανθρωπότητα. Και, κυρίως, ν’ αναλάβει δράση, στο μέτρο που της αναλογεί, ώστε να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία. Τα προβλήματα δεν λύνονται με ημίμετρα.

Άρθρο με πληροφορίες από την Αrchitects Journal και το Yabiladi.com

Διαβάστε τα πρωτότυπα άρθρα ΕΔΩ (αγγλική γλώσσα)  κι ΕΔΩ (γαλλική γλώσσα)

Comments are closed