
© Copyright Lewis Clarke and licensed for reuse under this Creative Commons Licence
Μέχρι το 2035 ο πληθυσμός των ανθρώπων άνω των 60 ετών στο Λονδίνο εκτιμάται ότι θα έχει αυξηθεί κατά 48%, ενώ ο αριθμός όσων Λονδρέζων έχουν ήδη “πατήσει” τα 80 υπολογίζεται ότι θα είναι μεγαλύτερος κατά 70%. Στο ίδιο διάστημα, οι άνθρωποι άνω των 60 ενδέχεται να ξεπεράσουν για πρώτη φορά τον πληθυσμό όσων είναι κάτω από 16 ετών ώς ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού του Μείζονος Λονδίνου.
Η αξία τής συνεισφοράς των μεγαλύτερων Λονδρέζων στην οικονομία της πρωτεύουσας “μεταφράζεται” σε περίπου 50 δισ. στερλίνες ετησίως, συμπεριλαμβανομένης της αμειβόμενης εργασίας και των υπηρεσιών φροντίδας που προσφέρουν είτε προς άλλους ενήλικες είτε προς τα παιδιά της οικογένειας. Παρόλα αυτά, τα δύο τρίτα των μεγαλύτερων σε ηλικία Βρετανών θεωρούν ότι τα ταλέντα και οι δεξιότητές τους παραμένουν αναξιοποίητα και η χώρα τα χάνει.
Στις επόμενες δεκαετίες, η δημογραφική αυτή εξέλιξη αναμένεται να επιφέρει αλλαγές στην καθημερινή λειτουργία όχι μόνο του Λονδίνου, αλλά και πολλών ακόμη ευρωπαϊκών πόλεων, δημιουργώντας νέα δεδομένα κι ανάγκες.
Τα γεγονότα και οι προβλέψεις αυτές κινητοποίησαν τις αρχές του Λονδίνου και πριν από λίγες ημέρες δόθηκε στη δημοσιότητα αναφορά της Συμβουλευτικής Ομάδας Σχεδιασμού του δημάρχου της πόλης, για την πρωτεύουσα που γερνάει. Η αναφορά διατυπώνει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις για την αξιοποίηση των Λονδρέζων που έχουν “γκριζάρει” ώς ενεργών πολιτών με μεγάλη κοινωνική και οικονομική συνεισφορά.
Μεταξύ άλλων προτείνεται η ανάπτυξη νέων μοντέλων κατοικίας, όπου άνθρωποι διάφορων γενεών συμβιώνουν, αλλά και πρόγραμμα στήριξης των μεγαλύτερων σε ηλικία Λονδρέζων ώστε να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση ή να βοηθήσουν τους νεότερους υποψήφιους επιχειρηματίες ώς μέντορες και συμβουλάτορες.
Επιχειρηματικοί “μέντορες” και ιδρυτές startup με γκρίζα μαλλιά
Σύμφωνα με την αναφορά, οι αρχές του Λονδίνου θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τους μεγαλύτερους Λονδρέζους μέσω μιας διαγενεακής κουλτούρας επιχειρηματικότητας που θα συνδέει ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, οικονομικών πόρων και δεξιοτήτων με κοινά συμφέροντα και ενδιαφέροντα, ώστε να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες, νεοφυείς επιχειρήσεις (startups) και δίκτυα.
Το Λονδίνο έχει ήδη μια ισχυρή κουλτούρα νεοφυών επιχειρήσεων, αλλά μια τέτοια πρωτοβουλία για ένα διαγενεακό mentoring θα μπορούσε να βοηθήσει στην επέκταση των υφιστάμενων μοντέλων προς όφελος όλων των πλευρών και της βρετανικής οικονομίας. Ήδη, στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει η πριγκιπική πρωτοβουλία για τις ‘ώριμες” επιχειρήσεις (Prince’s Initiave for Mature Enterprise- PRIME), που στόχο έχει να αντιμετωπίσει την ανεργία ανάμεσα στους ανθρώπους άνω των 50 ετών.
Το μήνυμα έχει πιάσει και η Google, η οποία έχει δημιουργήσει δωρεάν πιλοτικό πρόγραμμα με τίτλο “Ιδρυτές άνω των 50” στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της “Campus London Initiative”, με στόχο να βοηθήσει τους Λονδρέζους μεγαλύτερης ηλικίας να ιδρύσουν τη δική τους επιχείρηση, “προπονώντας” τους στις θεμελιώδεις αρχές της επιχειρηματικότητας και των επικοινωνιών.
Μια δεύτερη πρόταση των συντακτών της αναφοράς έχει να κάνει με το οικιστικό κομμάτι και την ένταξη των Λονδρέζων μεγαλύτερης ηλικίας στην καθημερινή λειτουργία της πόλης και στη διαχείριση δραστηριοτήτων της κοινότητας. Π.χ., οι μεγαλύτεροι θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν ώστε να διαχειρίζονται βιβλιοθήκες, κοινοτικά θέατρα, πάρκα και άλλες δομές, αξιοποιώντας και τα νέα διαθέσιμα εργαλεία όπως οι Εταιρείες Κοινοτικών Συμφερόντων (Community Interest Companies).
Διαγενεακές οικιστικές μονάδες
Επιπλέον, η πρόβλεψη είναι ότι οι μεγαλύτερες γενιές θα κληθούν στα επόμενα χρόνια να παίξουν αυξανόμενο ρόλο στη φροντίδα και στήριξη των εγγονιών τους.
Έχει δε υπολογιστεί ότι το Λονδίνο χρειάζεται άλλες 2000 θέσεις ανάδοχης φροντίδας για τους νέους και ευάλωτους κατοίκους της πόλης. Την ίδια ώρα, μεγάλο ποσοστό των Λονδρέζων μεγαλύτερης ηλικίας αντιμετωπίζει προβλήματα απομόνωσης και μοναξιάς. Αν οι δύο αυτές ανάγκες συνδυαστούν προς όφελος της κοινότητας, τότε θα μπορούσαν να ωφεληθούν τόσο οι νέοι που χρειάζονται φροντίδα και στήριξη όσο και οι μεγαλύτεροι που χρειάζονται παρέα.
Οι συντάκτες της αναφοράς επισημαίνουν ακόμη ότι το Λονδίνο θα μπορούσε να διδαχτεί πολλά από το κοινωνικό “πείραμα” SOS-Mutterzentum στη Γερμανία, το οποίο περιλαμβάνει 14 οικιστικές ομάδες όπου κατοικούν άνθρωποι διαφόρων γενεών. Οι κατοικίες έχουν κοινόχρηστους χώρους όπως καφέ-μπαρ, παιδικούς σταθμούς , χώρους φροντίδας ηλικιωμένων και στούντιο μουσικής, όπου το …ένα χέρι νίβει το άλλο. Πχ, οι πιο μεγάλης ηλικίας άνθρωποι φροντίζουν σε κοινόχρηστους χώρους τα νήπια όταν οι γονείς τους λείπουν στη δουλειά και οι νεότεροι βοηθούν τους πιο μεγάλους σε βαριές δουλειές. Καταπληκτικό, έτσι;
Διαβάστε περισσότερες προτάσεις και το αναλυτικό σκεπτικό τους ΕΔΩ