Περάσαμε, πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια. Δύσκολα αλλά κυρίως περίεργα, αταξινόμητα. Η ύφεση έχει τρομακτικά αλλά περιγράψιμα συνεπακόλουθα, συνήθως και αίτια. Η πανδημία, για τις γενιές που τη βίωσαν και έπληξε είναι αβαθμολόγητο μέγεθος.
Το σημείωμά μου ως Πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ – το κεφαλαίο δεν αφορά το άτομο αλλά το αξίωμα- με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι αυστηρά επιχειρησιακό, θα έχει και στοιχεία «εκ βαθέων».
Ξεκινώντας με τα επιχειρησιακά, για να μην χρειαστεί να διαβάσετε όλοι τα «εκ βαθέων», στα δυόμισι χρόνια εγκλεισμού, το ΤΕΕ/ΤΚΜ δεν άφησε ούτε για μισή μέρα τα μέλη του χωρίς επαφή, εξυπηρέτηση, συνεννόηση. Από την πρώτη στιγμή, πριν καν υπάρξουν οι σχετικές οδηγίες, μοιράστηκαν στα στελέχη υπολογιστές, έγιναν οι δικτυώσεις, ορίστηκαν οι παρουσίες, έγιναν οι εκτροπές των υπηρεσιακών τηλεφώνων σε οικιακά και κινητά. Με το e-presence δεν έπαψαν τα όργανα να λειτουργούν, με τις ιδιωτικές πλατφόρμες συνεχίστηκε απρόσκοπτη η λειτουργία των Μονίμων Επιτροπών, οργανώθηκαν εκδηλώσεις και σεμινάρια.
Η πανδημία πέρασε, σχεδόν την ξεχάσαμε. Εν τω μεταξύ η ανάκαμψη από την κρίση και την ύφεση αλλά και η υπερδραστηριότητα κεντρικά του ΤΕΕ στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, έφερε και την άνεση στα οικονομικά του Τμήματος. Οι προηγούμενες διοικήσεις και όσοι ήταν κοντά στο ΤΕΕ/ΤΚΜ γνωρίζουν τι θυσίες έγιναν τη δεκαετία πριν την θητεία που τελειώνει.
Αυτή η οικονομική «άνεση» χρησιμοποιήθηκε -όπως θα περίμενε κανείς από μηχανικούς – και για υποδομές:
Εκσυγχρονίστηκε πλήρως το Αμφιθέατρο για να υποστηρίξει αυτό που υπήρχε ως ανάγκη αλλά αποδείχτηκε εκ των ων ουκ άνευ στη διάρκεια της πανδημίας, το μακρόθεν: τηλε-συμμετοχή, τηλε-σύσκεψη, τηλε-συνεργασία, παρουσίαση, παρακολούθηση.
Εκσυγχρονίζεται η ιστοσελίδα μας. Εξ ανάγκης γιατί πλέον λειτουργούσε με … πατέντες αλλά, με την ευκαιρία, άλλαξε και όψη, δομή, λειτουργικότητα.
Αφού όμως μιλάμε για υποδομές, δεν θα μπορούσε να λείπει η πιο σημαντική, τουλάχιστον για εμάς τους … πιο κλασσικούς μηχανικούς. Το κτίριο. Η Μεγάλου Αλεξάνδρου 49 εντάχθηκε στο ΗΛΕΚΤΡΑ για να αναβαθμιστεί ενεργειακά. Αλλά όχι μόνο. Η Μεγάλου Αλεξάνδρου 49 είναι ένα ειδοποιό κτίριο της πόλης, ένα από τα μετρημένα στα δάχτυλα κτίρια – προϊόντα αρχιτεκτονικού διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης, που αφενός υφίσταται τη φθορά του χρόνου – όπως όλα-, αφετέρου τον βανδαλισμό των ανωνύμων όπως τα περισσότερα. Για το κτίριό μας λοιπόν ξεκίνησε η διαδικασία για την αποκατάσταση των εξωτερικών όψεων.
Αλλά το μηχανιλίκι συνάδελφοι, δεν εξαντλείται σε κελύφη και μπετά, ποτέ δεν εξαντλούνταν. Στη διάρκεια της θητείας, ασχοληθήκαμε σε βαθμό εξαντλητικό με τις δυνατότητες, τις ευκαιρίες και τις προοπτικές των μηχανικών στο γήπεδο της επιχειρηματικότητας, αλλά και για τις αναγκαίες δεξιότητες που χρειάζεται να προσφέρει τόσο η βασική όσο και η δια βίου εκπαίδευση και η επιμόρφωση.
Κλείνοντας τη θητεία, αφήνουμε παρακαταθήκη στην επόμενη, όχι μόνο του Τμήματος αλλά και του ΤΕΕ πανελλαδικά, τα συμπεράσματα της έρευνας για την επαγγελματική κατάσταση των μηχανικών στην Κεντρική Μακεδονία.
Το Τμήμα μας αναφέρει πάντα στις παραινέσεις του προς την κεντρική εξουσία το γεγονός ότι η Κεντρική Μακεδονία είναι μια μικρή – όχι και τόσο μικρή – Ελλάδα, δεδομένου ότι παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά της χώρας – καλά και κακά – και φιλοξενεί όλες τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες της Ελλάδας (πλην Χρηματιστηρίου και Ιπποδρόμου). Η αποτύπωση λοιπόν των συνθηκών του επαγγέλματος στην Περιφέρειά μας είναι ένας καλός μπούσουλας, δεδομένου μάλιστα ότι πανελλαδική έρευνα έχει να πραγματοποιηθεί από το 2009.
Σε αυτό το εισαγωγικό αλλά και αποχαιρετιστήριο σημείωμα δεν έχει νόημα να παραθέσω τα συνέδρια, τα σεμινάρια, τα πορίσματα Ομάδων εργασίας, τις εκδηλώσεις, αποτελέσματα συνεργασίας της Διοίκησης με σπουδαίους επιστήμονες, εκπροσώπους φορέων, συναδέλφους και συνεργάτες αλλά και δουλειάς των στελεχών του Τμήματος. Η συνεργασία άλλωστε, η εξωστρέφεια και η επικοινωνία με την κοινωνία ήταν στόχος της θητείας.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς. Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά η συνεργασία μαζί σας και σίγουρα θα βρεθεί ξανά η ευκαιρία να το επαναλάβουμε.
Πιστεύω όμως ότι ήταν πολύ σημαντική και η συνεργασία μας στη Διοικούσα Επιτροπή όπου, παρά την απόλυτη πλειοψηφία της παράταξης με την οποία εκλέχτηκα, δεν υπήρξε θέμα που να μην συζητηθεί με στόχο τη συναίνεση για καλύτερο αποτέλεσμα.
Προσωπικά, γιατί όπως είπα και στην αρχή, μετά από τόσο σε διάρκεια και τέτοιο σε βαρύτητα και πυκνότητα χρόνο, δεν μπορεί αυτό το σημείωμα να είναι συνοπτική απογραφή πεπραγμένων, αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια ήταν η πιο σημαντική εμπειρία του επαγγελματικού μου βίου…