Πηγή φωτογραφίας: bbc/Getty images & Reuters
Το 1666 το Λονδίνο έζησε τη δική του Μεγάλη Πυρκαγιά. Μαινόταν επί τέσσερις ημέρες, κατέκαψε 13.000 κτήρια και μεγάλο μέρος της πόλης και άφησε άστεγους 100.000 ανθρώπους. Η φωτιά ξεκίνησε από τον φούρνο του Thomas Farriner στην Pudding Lane, κατά τις “μικρές ώρες” της 2ης Σεπτεμβρίου και αρχικά ουδείς φανταζόταν το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλούσε.
Σε μια πόλη όπου ανοιχτές εστίες χρησιμοποιούνταν ευρέως για θέρμανση και φωτισμό, το να βλέπεις μια φωτιά να καίει ήταν πολύ σύνηθες. Για την ακρίβεια, όταν ο Λόρδος Thomas Bloodworth, δήμαρχος του Λονδίνου, είδε από το παράθυρο τις φλόγες, ουδόλως ανησύχησε και επέστρεψε μακαρίως στο κρεβάτι του.
Πηγή φωτογραφίας: bbc/Getty images & Reuters
Η φωτιά ωστόσο εξαπλώθηκε γρήγορα: ο συνδυασμός των ισχυρών ανέμων, του ζεστού παρατεταμένου καλοκαιριού, των ξύλινων σπιτιών και των πυκνοχτισμένων γειτονιών αποδείχτηκε καταστροφικός. Σε ακτίνα ενάμιση μιλίου στις όχθες του ποταμού Τάμεση τα πάντα καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά. Αλλά με την καταστροφή ήρθε και η ανοικοδόμηση. Με βασιλικό διάταγμα απαγορεύτηκε να οικοδομηθεί οτιδήποτε πριν τεθούν σε ισχύ νέοι κανονισμοί δόμησης. Η Πράξη Ανοικοδόμησης (Rebuilding Act) του 1667 είχε έναν βασικό στόχο: να περιορίσει τους κινδύνους και τα κενά ασφαλείας, που είχαν επιτρέψει τη γρήγορη εξάπλωση της φωτιάς.
Πηγή φωτογραφίας: bbc/Getty images & Reuters
Πέραν των περιορισμών που εισήχθησαν στον τρόπο οικοδόμησης των κτηρίων, άλλαξαν επίσης και τα δομικά υλικά που χρησιμοποιούνταν. ‘Οπως όριζε σε ελεύθερη μετάφραση η πράξη, “ουδείς άνθρωπος δεν θα πρέπει να αποτολμήσει να αναγείρει οποιαδήποτε κατοικία ή κτήριο που δεν είναι χτισμένο με τούβλο ή πέτρα”. Οποιοσδήποτε τολμούσε να παραβιάσει τον κανονισμό αυτό, τιμωρείτο με την κατεδάφιση του οικοδομήματος.
Μαζί με τους κανονισμούς για τα σπίτια εισήχθησαν κανονισμοί και για τους σωλήνες υδροδότησης, που έως το 1666 ήταν κι αυτοί ξύλινοι με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να σπάσουν και το νερό να χαθεί, όταν απελπισμένοι άνθρωποι έκαναν απέλπιδες, σπασμωδικές προσπάθειες για να σβήσουν τη φωτιά. Δράση ανελήφθη και για την ευκολότερη πρόσβαση στο νερό και οι Κανονισμοί Πρόληψης Πυρκαγιών που η Πόλη του Λονδίνου εξέδωσε το 1668 ανέφεραν ότι παροχές νερού πρέπει στο εξής να υπάρχουν εμφανείς στα πιο βολικά μέρη κάθε δρόμου.
Πηγή φωτογραφίας: bbc/Getty images & Reuters
Καίγοντας μια ρέπλικα 120 μέτρων
Σήμερα, 350 χρόνια μετά, το Λονδίνο γιορτάζει την επέτειο της Πυρκαγιάς που το έκανε πιο ασφαλές για τους κατοίκους του. Το Μουσείο του Λονδίνου, στο πλαίσιο εορταστικών εκδηλώσεων, έδωσε σε κατοίκους και επισκέπτες τη δυνατότητα να “βιώσουν” την πόλη όπως ήταν τότε, να περπατήσουν στην Pudding Lane της εποχής και να δουν πώς ζούσαν οι κάτοικοι, να μπουν μέσα στον φούρνο από όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά και να δουν τις φλόγες να εξαπλώνονται στην πόλη, ακόμη και να προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν πραγματικά αντικείμενα που είχαν λιώσει στη φωτιά.
Παράλληλα, στο πλαίσιο των εορτασμών, μια τεράστια ξύλινη ρέπλικα του Λονδίνου του 17ου αιώνα, μήκους 120 μέτρων, τοποθετήθηκε στον Τάμεση και παραδόθηκε ελεγχόμενα στις φλόγες, με το θέαμα να προκαλεί ενθουσιασμό στους χιλιάδες θεατές…
Άρθρο με πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Μουσείου του Λονδίνου και το BBC
Δείτε ΕΔΩ το εντυπωσιακό βίντεο
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του BBC για περισσότερες πληροφορίες και εντυπωσιακές φωτογραφίες ΕΔΩ