Η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ/ΤΚΜ με θλίψη αποχαιρετά έναν μεγάλο δάσκαλο, τον πρώην πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διακεκριμένο καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Μιχάλη Παπαδόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.
Γεννημένος το 1936 στη Δράμα και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Δούλεψε επί μία δεκαετία ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Δυτική Μακεδονία και εκπόνησε στη συνέχεια το διδακτορικό του στο Άαχεν της Γερμανίας.
Μετά τη Μεταπολίτευση επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, όπου και εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (1976). Διετέλεσε κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής (1988-1994), αντιπρύτανης (1994-1997) και πρύτανης (1997-2003). Υπήρξε συγκλητικός για 15 συνεχόμενα χρόνια.
Για το έργο του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, από το Πανεπιστήμιο του Κάρολου της Πράγας, το 1998, «για την καλλιέργεια των γραμμάτων και του ανθρωπισμού σε παγκόσμια κλίμακα». Τιμήθηκε ακόμη από τον πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με την απονομή του «μεγάλου σταυρού αξίας», τη μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να αποδοθεί σε μη Γερμανό πολίτη, σε «αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών που προσέφερε στην ανάπτυξη των ελληνογερμανικών επιστημονικών σχέσεων».
Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ήταν ομότιμος καθηγητής από το 2003. Διετέλεσε πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (2004-2006) και πρύτανης του Πανεπιστημίου Frederick της Κύπρου (2006-2008).
Σε δήλωσή του για την απώλεια του Μιχάλη Παπαδόπουλου, ο πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ Ηλίας Περτζινίδης ανέφερε: “Η απώλεια του Μιχάλη Παπαδόπουλου, του αγαπημένου μας καθηγητή, είναι πολύ μεγάλη και αφήνει ένα τεράστιο κενό στον κόσμο των μηχανικών και του ΑΠΘ. Πάντα δίπλα στους φοιτητές, πάντα παρών στα πανεπιστημιακά γίγνεσθαι, πάντα ενεργός στα δρώμενα της Θεσσαλονίκης, ενέπνεε σεβασμό και βαθιά εκτίμηση σε όλους. Είχα την τύχη να είμαι δίπλα του και να συνεργαστώ στενά μαζί του, ως πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ, στην εκλογή του στη θέση του πρύτανη του ΑΠΘ και οι αναμνήσεις μου είναι μόνο ευχάριστες. Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας δάσκαλε. Θα σας θυμόμαστε με αγάπη και δεσμευόμαστε να ακολουθήσουμε την πορεία που χαράξατε”.