Ανάπλαση χωρίς ανάπτυξη στην παραλία της Θεσσαλονίκης

του Τάσου Τασιούλα*

Η παραλία της Θεσσαλονίκης, μετά την ολοκλήρωση των αναπλάσεων του τμήματος από το Λευκό Πύργο μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, εκτός από βιτρίνα της πόλης έγινε και ένα από τα πλέον αγαπημένα σημεία συνάθροισης του κόσμου, απόδειξη της ανάγκης που υπήρχε για επανασύνδεση του Θεσσαλονικιού με τη θάλασσα και για έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο πραγματικής αναψυχής.
Είμαι υπέρ των ελεύθερων δημόσιων χώρων και θέλω αυτό να είναι ξεκάθαρο προτού καταθέσω την άποψή μου για μια σοβαρότατη έλλειψη στη συγκεκριμένη ζώνη. Απομένει πλέον η ανάπλαση της παλιάς παραλίας (Λευκός Πύργος – Λιμάνι), ώστε το κεντρικό παράκτιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης να προσφέρεται στο σύνολό του για την αναψυχή των κατοίκων και των επισκεπτών. Προγραμματισμός για την ανάπλαση της παλιάς παραλίας υπάρχει, όπως υπάρχουν και πολλές ιδέες. Εύχομαι σύντομα να γίνουν πράξη. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει μια σημαντικότατη έλλειψη στον όλο σχεδιασμό για την ανάπλαση του παραλιακού τμήματος. Δεν υπάρχει η προοπτική της ανάπτυξης πουθενά. Η επιχειρηματικότητα στην παραλία είναι ανύπαρκτη. Συμφωνώ με όλους εκείνους που θέλουν το δημόσιο χώρο ελεύθερο και απαλλαγμένο από πάσης φύσεως επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά η ζωή δεν είναι άσπρο – μαύρο. Και στο σχεδιασμό της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου η επιχειρηματικότητα, οι ήπιες χρήσεις και κυρίως η τουριστική εκμετάλλευση είναι ανύπαρκτες έννοιες. Ναι στην ανεμπόδιστη βόλτα των πολιτών, ναι στα παγκάκια και στα πάρκα, ναι στον ποδηλατόδρομο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δε δίνεται η ευκαιρία για επιχειρηματική εκμετάλλευση με σεβασμό στην ανάπλαση της προνομιούχου παραλιακής ζώνης. Αν σήμερα κάποιος θελήσει να πιει έναν καφέ, να φάει, να διασκεδάσει θα πρέπει να απομακρυνθεί από την παραλία. Αλλιώς έχει μετρημένες επιλογές και ελλείψει ανταγωνισμού οι επιλογές αυτές είναι πολύ ακριβές για τον περισσότερο κόσμο.
Ο τοπικός δήμος άραγε δε θα ήθελε να αυξήσει τα έσοδά του από τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες που «πλημμυρίζουν» την παραλία συχνά πυκνά; Καταλαβαίνω ότι σε μια τέτοια εποχή που τα τραπεζάκια ενοχοποιούνται από τους πάντες (κι από εμένα), λόγω και της υπόθεσης του πεζοδρόμου της Ικτίνου, το να μιλάς για τραπεζοκαθίσματα και επιχειρηματική εκμετάλλευση της παραλίας μπορεί να είναι και προκλητικό, όμως επαναλαμβάνω ότι για όλα τα ζητήματα υπάρχει η χρυσή τομή και η κατάλληλη λύση.
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε πάντα μια νέα Αμερική. Συνήθως ανακαλύπτουμε πόσο μάταιη ήταν η προσπάθειά μας. Παραδείγματα υποδειγματικής αξιοποίησης αστικού τύπου παραλιακών ζωνών υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Γιατί δεν υιοθετούμε ένα; Γιατί θα πρέπει πάντα να υποκύπτουμε στις απαιτήσεις των πιο… φασαριόζων; Γιατί δεν μπορούμε να στήσουμε νησίδες διασκέδασης μπροστά από την παραλία; Ορισμένοι φοβούνται ακόμη και την επιτυχία. Οι αιρετοί εκλέχθηκαν για να λαμβάνουν αποφάσεις κι όχι για να είναι ενεργούμενα συγκεκριμένων ομάδων πολιτών. Με αυτά και με εκείνα, το στολίδι της Θεσσαλονίκης ήταν και θα παραμείνει ουσιαστικά αναξιοποίητο.

Tasoulas*Ο Τάσος Τασιούλας είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ και εργάζεται από το 1989 στη Θεσσαλονίκη ως ρεπόρτερ, που ασχολείται κυρίως με τα θέματα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα εργάζεται μεταξύ άλλων και στην ενημερωτική ιστοσελίδα Voria.gr.

 

 

 

Τα επώνυμα άρθρα απηχούν τις γνώμες και τις απόψεις των συντακτών τους και όχι υποχρεωτικά τις θέσεις του ΤΕΕ/ΤΚΜ

Comments are closed