Μεγάλα έργα – μεγάλα λόγια

του Φώτη Κουτσαμπάρη*

Έχουν περάσει τριανταεννέα χρόνια από τότε που το μετρό Θεσσαλονίκης εντάχθηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα επενδύσεων (1976), τριάντα χρόνια μετά την αρχική σκέψη (1985) για την κατασκευή υποθαλάσσιας οδικής αρτηρίας που θα παρακάμπτει το κέντρο της Θεσσαλονίκης, εικοσιεννέα χρόνια από τον πρώτο σχεδιασμό για θαλάσσια αστική συγκοινωνία, εικοσιδύο χρόνια από τις πρώτες εξαγγελίες για την δημιουργία νέου αεροσταθμού στο «Μακεδονία».

Ενώ γινόταν εργασίες για την κατασκευή του μετρό από το νέο ανάδοχο (κοινοπραξία AISA), οι οποίες ξεκίνησαν το 2006, ο εργολάβος δηλώνει ότι εγκαταλείπει το έργο, προβάλλοντας σειρά πρόσθετων οικονομικών απαιτήσεων, αφού καθυστέρησε σημαντικά η ολοκλήρωση της βασικής γραμμής (που επρόκειτο να παραδοθεί τον Οκτώβριο του 2012!). Η κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, στα πρώτα στάδια της, ματαιώθηκε (2009), επιβαρύνοντας το δημόσιο με 73 εκ. ευρώ που πρέπει να δοθούν ως αποζημίωση στον παραχωρησιούχο. Η θαλάσσια αστική συγκοινωνία δημοπρατήθηκε, ακυρώθηκε, επανασχεδιάστηκε για να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να γίνονται μελέτες από την Εγνατία Οδό για την επαναδημοπράτηση της. Ο νέος αεροσταθμός του «Μακεδονία» παραμένει στα χαρτιά, ενώ τα έργα επέκτασης του διαδρόμου προσαπογειώσεων 10-28 κατά 1.000 μέτρα στη θάλασσα και της αναβάθμισης του υπάρχοντος χερσαίου τμήματος του, εκτελούνται με μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με το αρχικό χρονοδιάγραμμα παράδοσης τους.

Σε αυτά τα έργα, προστίθεται σχεδιασμοί για την ανάπτυξη προαστιακού σιδηρόδρομου, που έμεινε λειψός, δημιουργία γραμμών τραμ που είναι στο στάδιο μελέτης, η γενική κυκλοφοριακή μελέτη, το σχέδιο μεταφορών υποδομών, το πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη 2012» που προέβλεπε μεταξύ άλλων την ανάπλαση του θαλάσσιου μετώπου και γενικά μελέτες και προτάσεις που ακριβοπληρώθηκαν αλλά «κιτρίνισαν» στα συρτάρια των υπηρεσιών, χωρίς ποτέ να υλοποιηθούν. Τα μόνα έργα που εξελίσσονται είναι η περιφερειακή οδός (η εσωτερική γιατί η εξωτερική απέτυχε) και κάποιες αναπλάσεις μικρής έκτασης.

Στα σαράντα και πλέον χρόνια από τη μεταπολίτευση οι Θεσσαλονικείς ακούνε από τα χείλη των πολιτικών τις ίδιες εξαγγελίες για τα μεγάλα έργα, και μάλιστα με συγκεκριμένα χρονοδιάγραμμα, χωρίς να βλέπουν εργοτάξια. Τα λόγια επαναλαμβάνονται σαν μια «κασέτα» που γυρίζει πίσω και ξαναπαίζει, και πλέον ακούγονται σαν ανέκδοτα (σύντομα ή με διάρκεια) στα αυτιά των ταλαιπωρημένων πολιτών. Η πόλη αναπτύσσεται, ο πληθυσμός αυξάνεται, όπως και τα προβλήματα και οι υποδομές διατηρούν τα χαρακτηριστικά της δεκαετίας του ’60. Οι μηχανικοί που διαθέτουμε, με αξιόλογη τεχνογνωσία αντιμετωπίζουν την ανεργία, όχι διότι δεν υπάρχει πλέον αντικείμενο να δραστηριοποιηθούν αλλά εξαιτίας της κωλυσιεργίας, των σκοπιμοτήτων, της ανικανότητας, ενίοτε και της αδιαφορίας των αρμόδιων πολιτικών, οι οποίοι προτιμούν να «χαϊδεύουν αυτιά» και να συλλέγουν ψήφους με αυτό τον τρόπο, παρά να «σηκώσουν τα μανίκια» και να δουλέψουν ώστε τα μεγάλα λόγια να γίνουν μεγάλα έργα. Απαιτείται πολιτική βούληση, η οποία να εκφραστεί δυναμικά, για να βγει το πολεοδομικό συγκρότημα από το τέλμα των φαιδρών σχεδιασμών και πράξεων. Ποιος θα την εκφράσει;

Koytsamparhs

*ο Φώτης Κουτσαμπάρης είναι δημοσιογράφος, ρεπόρτερ της εφημερίδας “Μακεδονία”

 

 

 

 

 

 

Τα επώνυμα άρθρα απηχούν τις γνώμες και τις απόψεις των συντακτών τους και όχι υποχρεωτικά τις θέσεις του ΤΕΕ/ΤΚΜ

Comments are closed