Με απόφαση του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ απορρίφθηκε η προσφυγή φορέων των δασολόγων και γεωτεχνικών για 7 εκατομμύρια στρέμματα, που μέχρι τώρα τα είδη και τα χαρακτηριστικά της βλάστησης τους με επιστημονικά κριτήρια της δασικής επιστήμης, όπως έχουν ενσωματωθεί στη νομοθεσία, τα κατέτασσαν στη συνταγματική προστασία των δασικών εκτάσεων και στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του δημοσίου.
Στην απόφαση του ΣτΕ αναφέρεται ότι: «Με την 725/2023 απόφαση του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι κατά το Σύνταγμα και το νόμο, ως βλάστηση που προσδίδει σε ορισμένη έκταση δασικό χαρακτήρα με τις νόμιμες συνέπειες, δηλαδή ως δασική βλάστηση, νοείται η αποτελούμενη από άγρια ξυλώδη φυτά με τα χαρακτηριστικά του δέντρου ή του θάμνου. Επομένως, άλλης μορφής άγρια βλάστηση, έστω και ξυλώδης, η οποία, όμως, δεν αποτελείται από δέντρα και θάμνους, δεν εμπίπτει στη συνταγματική έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης, αν και ο κοινός νομοθέτης μπορεί να υπαγάγει εκτάσεις που καλύπτονται από άλλου χαρακτήρα βλάστηση, όπως η φρυγανώδης, πλήρως ή μερικώς και υπό τις προϋποθέσεις που κρίνει ο ίδιος νόμος, στη δασική νομοθεσία. Κατά συνέπεια, η φρυγανώδης βλάστηση, όπως αυτή οριοθετείται εννοιολογικά από την επιστήμη, δεν αποτελεί δασική βλάστηση, αλλά χορτολιβαδική, και δεν συγκροτεί δασικό οικοσύστημα, ακόμη και αν έχει ξυλώδη κορμό, αφού ο κορμός αυτός δεν έχει τα χαρακτηριστικά που θα προσέδιδαν στο φυτό το χαρακτήρα θάμνου ή δέντρου».
Με βάση την απόφαση του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ, που έκρινε ως «μη δασικές τις φρυγανώδεις εκτάσεις», βγαίνουν οριστικά εκτός δασικών χαρτών χιλιάδες στρέμματα κυρίως στην Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και Ιονίου αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές της Ελλάδας και αποχαρακτηρίζονται οι εκτάσεις, οι οποίες είχαν χαρακτηριστεί δασικές λόγω της κάλυψής τους με ασπάλαθους και φρύγανα.