Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Ιδεών με τίτλο «ΑΝΑΚΤΗΣΗ – ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΧΩΡΟΥ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΟΔΙΚΩΝ ΑΞΟΝΩΝ Δ. ΣΟΛΩΜΟΥ – Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΣΤΟ Ο.Π. 210»
της Κυριακής Πετρίδου*
Μετά την πραγματοποίηση δύο διαγωνισμών σε συνεργασία με τους δήμους Θεσσαλονίκης και Κιλκίς, συνεχίζεται η δράση του ΤΕΕ/ΤΚΜ με τίτλο «Μικροί Αρχιτεκτονικοί Διαγωνισμοί – Δράσεις στην Κεντρική Μακεδονία», με τη διενέργεια του σχετικού διαγωνισμού από τον δήμο Σερρών.
Όπως και στους δύο προηγούμενους διαγωνισμούς η Μόνιμη Επιτροπή (ΜΕ) Αρχιτεκτονικών Θεμάτων του ΤΕΕ/ΤΚΜ συνέταξε τις προδιαγραφές και υποστήριξε για τα διαδικαστικά θέματα την κριτική επιτροπή, ενώ θα βοηθήσει και στην πραγματοποίηση της σχετικής έκθεσης.
Οι Μικροί Αρχιτεκτονικοί Διαγωνισμοί (ΜΑΔ) είναι μία προσπάθεια που ξεκίνησε το 2011 με τον αρχικό προγραμματισμό των εργασιών της Μόνιμης Επιτροπής Αρχιτεκτονικών Θεμάτων (ΜΕΑΘ) 2010-2013. Η αρχική σύλληψη των ΜΑΔ κληρονομήθηκε από την Μόνιμη Επιτροπή Αρχιτεκτονικών Θεμάτων της θητείας 2008-2010.
Ωστόσο η αρχική ιδέα, με πρωτοβουλία του Προέδρου της ΜΕΑΘ Δημήτρη Σιμώνη και μετά απόεπεξεργασία που ανέλαβαν και ολοκλήρωσαν τα μέλη της Νίκος Σουλάκης και Σοφία Ξανθοπούλου, αναδομήθηκε εκ βάθρων και της αποδόθηκε άλλη φιλοσοφία, κλίμακα και περιεχόμενο εστιάζοντας στην ανάδειξη του διαλόγου για τον δημόσιο χρηστικό χώρο της πόλης.
Σκοπός των μικρών αρχιτεκτονικών διαγωνισμών είναι η ανάκτηση και αναβάθμιση του δημόσιου χώρου που έχει αναδειχθεί την τελευταία περίοδο ως μείζον θέμα στο σύνολό του και όχι επικεντρωμένο μόνο σε συγκεκριμένα σημεία υψηλού οικονομικού ή επικοινωνιακού ενδιαφέροντος.
Ο προσανατολισμός των διαγωνισμών σε υλοποιήσιμους στόχους υπαγορεύει την εκτίμηση των τοπικών δεδομένων στις προτεινόμενες επιλύσεις. Οι διαγωνισμοί αφορούν λοιπόν χώρους μικρής κλίμακας και στοχεύουν στην δημιουργία και την αύξηση του δημόσιου χώρου μέσω της ενδυνάμωσης αυτού του διάσπαρτου αδρανούς αποθεματικού. Η έξοδος υποβαθμισμένης περιοχής από την αφάνεια, η απόδοση διακριτής ταυτότητας σ’ αυτή και η ενεργοποίησή της σε μικρή κλίμακα ορίζει μία δυναμική διαμόρφωσης δικτύου δημόσιου χώρου τοπικής σημασίας στις περιοχές κατοικίας που θα αποτελούν πυρήνες οργάνωσης των οικιστικών συνόλων.
Αντικείμενο του διαγωνισμού του Δήμου Σερρών υπό τον τίτλο “ Ανάκτηση – ανάδειξη χώρου διεύρυνσης των οδικών αξόνων Δ. Σολωμού – Μ. Αλεξάνδρου και του Δημοτικού οικοπέδου στο Ο.Π. 210″ είναι η ανάπλαση του δημόσιου αυτού χώρου της πόλης. Η υφιστάμενη πλατεία δεν ανταποκρίνεται στην πολεοδομική της λειτουργία λόγω έλλειψης σχεδιασμού και διαμόρφωσης.
Στόχοι του παρόντος διαγωνισμού είναι η αναβάθμιση της πλατείας και η ενσωμάτωσή της στον αστικό ιστό της πόλης. Επίσης η αξιοποίηση του δημοτικού οικοπέδου στο Ο.Π. 210 με τη δημιουργία ενός υπογείου χώρου στάθμευσης και την ένταξή του στον ευρύτερο χώρο που δημιουργείται από την διεύρυνση των οδών. Επιδίωξη είναι η συνολική κατασκευή να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για το χώρο, ως ιδιαίτερο πόλο έλξης και αναψυχής με σαφή διαχωρισμό των ροών πεζών και οχημάτων. Απαραίτητη κρίνεται η ένταξη αντιληπτικά και λειτουργικά της προαναφερόμενης κατασκευής. Επίσης οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να επιλέξουν όψεις κτιρίων (πολυκατοικιών) περιμετρικά της πλατείας Εμπορίου, και να μετασχηματίσουν – αναπλάσουν το κέλυφός τους.
Ο διαγωνισμός είχε ημερομηνία λήξης την 16η Μαρτίου 2015, κατά την οποία υποβλήθηκαν συνολικά 28 μελέτες – συμμετοχές.
Στη Θεσσαλονίκη, στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας /Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, πραγματοποιήθηκαν οι κλειστές συνεδριάσεις της Κριτικής Επιτροπής του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού Ιδεών.
Παρόντες στις συνεδριάσεις και με συμμετοχή στην ψηφοφορία ήταν το τακτικό μέλος και πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, Πέτρος Δασκαλόπουλος, αρχιτέκτονας μηχανικός, υπάλληλος του Δήμου Σερρών, ως εκπρόσωπος της διοργανώτριας αρχής, το τακτικό μέλος Νικόλαος Καμαριανός αρχιτέκτονας μηχανικός, μέλος της Μ.Ε. Αρχιτεκτονικών Θεμάτων 2010-2014 του ΤΕΕ/ΤΚΜ, ως κριτής εκ προσωπικοτήτων, το τακτικό μέλος Μιχαήλ Κανταρτζής και τα αναπληρωματικά μέλη Αικατερίνη Καραδαλή και Παναγιώτης Σκαρλάτος, αρχιτέκτονες μηχανικοί, ως μέλη βάσει κλήρωσης από τον κατάλογο του ΥΠΕΚΑ. Παρούσα σε όλες τις συνεδριάσεις, ως γραμματέας της Επιτροπής, ήταν η Κυριακή Πετρίδου, αρχιτέκτονας μηχανικός, υπάλληλος του ΤΕΕ/ΤΚΜ.
Οι έξι προτάσεις
Από τη συγκριτική αξιολόγηση των υποβληθέντων προτάσεων-συμμετοχών η Κριτική Επιτροπή επέλεξε ένα σύνολο έξι (6) αξιόλογων προτάσεων, που η κάθε μία επιχειρεί με το δικό της τρόπο και σταθμίζοντας τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, όπως και τα κριτήρια της προκήρυξης, να προτείνει ένα αρτιότερο αποτέλεσμα. Μετά από συστηματική διαλογική συζήτηση μεταξύ των μελών, η Επιτροπή κατέληξε ότι οι μελέτες: 22125857AA, QS01010101 και NK55000002 έχουν ένα σχετικό προβάδισμα έναντι των υπολοίπων και πρότεινε να απονεμηθούν σε αυτές τα τρία (3) πρώτα ισότιμα βραβεία, ενώ στις υπόλοιπες μελέτες, δηλαδή στις 04021704ML, 59325088VG και SR00042015 να απονεμηθεί εύφημος μνεία.
Β Ρ Α Β Ε Ι Α
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό 22125857AA
ΟΜΑΔΑ: ΓΙΟΒΑΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΧΑΖΑΠΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΑΦΝΗ, Πολιτικός Μηχ., Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής
Ο δημόσιος χώρος αποτελεί το πεδίο εγγραφής, ανάδυσης και διαρκούς ανατροφοδότησης της καθημερινής ζωής και της συλλογικής μνήμης. Η πλατεία Εμπορίου κατανοείται ως δυνάμει κοινός τόπος, ως τόπος συμβίωσης. Σήμερα ο χώρος της πλατείας Εμπορίου καταλαμβάνεται ως επί το πλείστον από κινήσεις αυτοκινήτων και υποδομές αστικών συγκοινωνιών, έχοντας με αυτό τον τρόπο εκπέσει σε συγκοινωνιακό κόμβο που δυσχεραίνει τη δυνατότητα οικειοποίησής του ως αστική πλατεία.
Η πρόταση επιδιώκει την αντιστροφή αυτού του σχήματος, δηλαδή τη μετατροπή του μη τόπου σε τόπο, μέσω της ανασυγκρότησης και του σχεδιασμού του δημόσιου χώρου της ευρύτερης περιοχής της πλατείας Εμπορίου. Η πλατεία καλείται να ενθαρρύνει και να υποστηρίξει πλήθος διαφορετικών χρήσεων και μεταβαλλόμενων οικειοποιήσεων άμεσα συνδεδεμένων με τις πολλαπλές καθημερινότητες των κατοίκων και τις διασταυρώσεις τους στο δημόσιο χώρο της πόλης.
Ο ανασχεδιασμός της πλατείας Εμπορίου για τη μετατροπή της σε συνεκτικό, ζωντανό δημόσιο χώρο βασίζεται στην αξιοποίηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που προκύπτουν απ’ τη γειτνίαση τόσο με το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της πόλης, όσο και της περιοχής κατοικίας. Η πρόθεση να αναλάβει ο σχεδιαζόμενος δημόσιος χώρος τόσο υπερτοπική, όσο και τοπική λειτουργία μεταφράζεται στη δημιουργία δύο διακριτών, αλλά αλληλοσυμπληρούμενων τόπων – δωματίων. Την πλατεία που καταλαμβάνει τη διεύρυνση των οδικών αξόνων και την αυλή στο χώρο του οικοπέδου της δημοτικής αγοράς.
Ο σχεδιασμός των δύο τόπων καθορίζεται από την επιδίωξη να οριστούν εκ νέου τα μέτωπα και τα όρια του χώρου που θα συγκροτήσουν τις επιμέρους αντιληπτικές ενότητες. Για τον ορισμό του βόρειου και του ανατολικού μετώπου της πλατείας διαμορφώνεται ένα εκτεταμένο, σκιασμένο καθιστικό. Στο νότια της πλατείας συγκροτείται ένα νέο μέτωπο από μια σειρά επάλληλων διαφραγμάτων που αποτελούν το οσμωτικό όριο μεταξύ της πλατείας και της αυλής. Η πιο εσωστρεφής αυλή προστατεύεται από το δρόμο από τις προτεινόμενες εγκαταστάσεις της νέας δημοτικής βιβλιοθήκης.
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό QS01010101
ΟΜΑΔΑ: ΠΕΤΡΟΓΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, Αρχιτέκτονας Μηχανικός
Η πρόταση εντάσσεται σε μια γενικότερη στρατηγική μικροκλιματικής βελτίωσης και ενοποίησης των ανοικτών χώρων του κέντρου της πόλης. Η ανάπτυξη της πόλης από βορρά προς νότο (βόρεια ακρόπολη και βυζαντινή περιτειχισμένη πόλη), καθόρισαν το χαρακτήρα της πλατείας Εμπορίου ως όριο – κατώφλι της πόλης από το νότο. Αυτή η ιστορική ποιότητα στην πρόταση μετασχηματίζεται με τη δημιουργία ενός φίλτρου υψηλού πρασίνου σε όλη τη νότια πλευρά της πλατείας, το οποίο σηματοδοτεί την είσοδο στο κέντρο.
Λαμβάνοντας την πλατεία Ελευθερίας ως τον πυρήνα των δημόσιων χώρων, το πλέγμα εκτείνεται νότια και δυτικά μέχρι τη Νομαρχία και την εκεί πλατεία, ανατολικά και βόρεια μέχρι την πλατεία Δημοκρατίας (ΙΚΑ), δημιουργώντας ένα τόξο ανεμπόδιστης κίνησης πεζών, στην οποία κατώφλι – είσοδος από το νότο αποτελεί η πλατεία Εμπορίου. Σε αυτό μεγάλη σημασία θα λάβει και ο νεοαναγειρόμενος υπόγειος χώρος στάθμευσης, ο οποίος οφείλει να έχει κοινωνικό χαρακτήρα ώστε να αποσυμφορήσει το κέντρο από την παρουσία αυτοκινήτων. Απαιτείται έτσι μεταλλαγή ως προς τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά και τη χωρική της λειτουργία για τη διαμόρφωση αυτής της ταυτότητας σε σχέση με τη σύγχρονη πόλη και τις λειτουργίες που μπορεί να φιλοξενήσει, ενσωματώνοντας παράλληλα τις ιστορικές της ιδιότητες.
Στοιχεία πάνω στα οποία αρθρώνεται ο σχεδιασμός, είναι η ιστορική παρουσία του υδάτινου στοιχείου (Χαμάμ, Κλουποτίτσα) στη δυτική πλευρά της πλατείας, καθώς επίσης και η χρωματική πολλαπλότητα, η γραμμική ανάπτυξη και ο εφήμερος χαρακτήρας που διέθετε στην ανατολική πλευρά ο τόπος διεξαγωγής του εβδομαδιαίου παζαριού. Αντίστοιχα τα δύο αυτά στοιχεία μετασχηματίζονται φορμαλιστικά και ποιοτικά σε δευτερογενή επίπεδα αισθητηριακής πρόσληψης, μια υδάτινη πολυλειτουργική πλατφόρμα και γραμμικοί αστικοί κήποι εποχιακά μεταβαλλόμενης βλάστησης.
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό NK55000002
ΟΜΑΔΑ: ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, Αρχιτέκτονας Μηχανικός
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΗΣ ΤΑΣΟΣ, ΚΟΣΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΣΚΑΝΤΖΟΥΡΗΣ ΝΕΣΤΩΡΑΣ
Η περιοχή επέμβασης του Διαγωνισμού υπήρξε στο παρελθόν σημείο συνάντησης ιστορικών κτιρίων και εμπορικής δραστηριότητας. Η πρόταση επικεντρώνεται στην ανάδειξη των υπαρχόντων στοιχείων, καθώς και αυτών που μένουν στην αφάνεια. Στο πλαίσιο ενός νέου σχεδιασμού, η εμφάνιση αυτής της «κρυφής» σχέσης επιτυγχάνεται μέσω μιας νέας σύνθεσης (συν + θέτω: βάζω μαζί / αντιπαραθέτω), καθώς σήμερα η πλατεία αδυνατεί να οριστεί εννοιολογικά και χωρικά. Η πρόταση στο «κενό πλάτωμα» βασίστηκε στις σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ κενού και δομημένου χώρου. Σε στοιχεία δηλαδή που έχουν τη ν ικανότητα να επαναφέρουν την πρωταρχική τοπογραφία της πλατείας και κατ΄ επέκταση της πόλης.
Οι αρχές της πρότασης θέτουν τις προϋποθέσεις για την ανάκτηση της χαμένης ταυτότητας της περιοχής, με στόχο τη μετατροπή του «κενού» σε πλατεία. Τέσσερις άξονες, τέσσερις «κινήσεις» αναλαμβάνουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους της πρότασης: Ένα νέο δάπεδο ενοποιεί τα θραύσματα δημόσιου χώρου και ταυτόχρονα ενσωματώνει την οδό Σολωμού στη νέα επιφάνεια της πλατείας. Η στάθμευση απομακρύνεται και τοποθετείται σε υπόγειο χώρο κάτω από την πλατεία. Η ταχύτητα των διερχομένων οχημάτων ελαττώνεται, μέσω του αδρού υλικού του δαπέδου.
Η αποκάλυψη του σωζόμενου τμήματος του Εσκί Χαμάμ και σε επόμενο στάδιο η αποκατάσταση και επανάχρηση του, επαναδιαπραγματεύεται τη λανθάνουσα σχέση πόλης και μνήμης, ενώ παράλληλα επαναπροσδιορίζει τη σχέση της πλατείας με τα ιστορικά κτίρια.
Σε αντίστιξη με την αυστηρά ορισμένη γεωμετρία της πλατείας, τοποθετείται κεντρικά «οφιοειδούς μορφής» γραμμικό στοιχείο αστικού εξοπλισμού. Είτε ως κάθισμα, είτε ως χάραξη, αναπτύσσεται λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις των σημείων πολιτισμικής αξίας (Εσκί Χαμάμ, ξενοδοχείο «Μητρόπολις», Μνημείο Εθνικής Αντίστασης) Αρχικά συμβάλλει στην αποκάλυψη και εν τέλει στην ανάδειξη των σημείων ως στοιχεία ταυτότητας της περιοχής.
Τέλος η εμφάνιση του νερού σε διάφορα σημεία της πλατείας, σηματοδοτεί την επαναφορά ενός αρκετά σημαντικού στοιχείου, της πρωταρχικής τοπογραφίας της πόλης (χείμαρρος). Επιπρόσθετα το υδάτινο στοιχείο συντελεί συμπληρωματικά στη βελτίωση των συνθηκών θερμικής άνεσης των πολιτών στον ανοικτό χώρο.
Ε Υ Φ Η Μ Ε Σ Μ Ν Ε Ι Ε Σ
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό 04021704ML
ΟΜΑΔΑ: ΛΙΜΠΑ ΑΝΔΡΙΑΝΑ, ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί
Η πρόταση έχει ως βασικό στόχο την ανασύνταξη του ευρύτερου τοπίου της περιοχής μελέτης, μέσω της χωρικής αναδιοργάνωσης και επανένταξης της στον αστικό ιστό, της ανάδειξης της φυσιογνωμίας του τόπου και του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς του που έχει φθαρεί με την πάροδο των χρόνων.
Κεντρική ιδέα της πρότασης είναι ο εκ νέου προσδιορισμός της χωρικής υπόστασης της πλατείας Εμπορίου με την απόδοση σε αυτήν βασικών χαρακτηριστικών σύγχρονης αστικής πλατείας και την ταυτόχρονη ενδυνάμωση του εμπορικού της χαρακτήρα. Η σύγχρονη έννοια της πλατείας ως ισχυρό στοιχείο οργάνωσης του αστικού χώρου προέρχεται από το συνδυασμό δύο συστατικών της αρχαίας ελληνικής πόλης· την ‘αγορά’, τόπο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων και την ‘πλατεία’, πλατύ δρόμο. Ο πολυδιάστατος χαρακτήρας που αυτά τα δύο συστατικά προσδίδουν έχει χαθεί από την πλατεία Εμπορίου η οποία σήμερα παρουσιάζει χαρακτηριστικά μόνο του δεύτερου, ως απλή διεύρυνση οδών. Η πρόταση λοιπόν αποδίδει στο χώρο τα στοιχεία που δεν του επιτρέπουν σήμερα να λειτουργήσει ως σύγχρονη αστική πλατεία, χώρο δυναμικό άρρηκτα συνδεδεμένο με το τοπίο της πόλης και της ιστορίας της.
Η προσέγγιση του σχεδιασμού βασίζεται στην αντίληψη του χώρου ως ενότητα, συνδυασμό υλικών και άυλων στοιχείων του τοπίου τα οποία αλληλεπιδρούν και μεταβάλλονται δυναμικά στο χρόνο. Ακολουθεί τις βασικές αρχές της βιωσιμότητας και της αειφορίας ως συνδυασμός κοινωνικών, οικολογικών, οικονομικών και πολιτιστικών δυνάμεων του τόπου. Έτσι, λοιπόν, η πρόταση είναι αποτέλεσμα σύνθετης σχεδιαστικής προσέγγισης, συνισταμένη πολλαπλών και ποικίλων παραμέτρων.
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό 59325088VG
ΟΜΑΔΑ: ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ, ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΓΚΟΥΜΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, Αρχιτέκτονας Μηχανικός
Βασικός άξονας στη διαχείριση της σχεδιαστικής διαδικασίας αποτέλεσε η έννοια του ορίου, ενός νοητού αλλά και ταυτόχρονα υπαρκτού ορίου. Το όριο αυτό σχηματίζεται από την χάραξη των δρόμων που διασπούν τον ενιαίο χώρο της πλατείας σε πολλαπλά μικρά «θραύσματα» δίνοντας την εντύπωση μιας τυχαίας , κατά βάση, οργάνωσης στον ευρύτερο αστικό χώρο. Στον παραπάνω προβληματισμό και δεδομένης της κεντροβαρικής σημασίας των οδικών αρτηριών που διασχίζουν την περιοχή, προτείνεται η ενοποίηση των εκατέρωθεν περιοχών με δυο βασικούς τρόπους, την ισοστάθμιση πεζοδρομίων και των αντιστοιχών οικοδομικών νησίδων σε σχέση με τους δρόμους και την χρήση ενιαίου υλικού δαπεδόστρωσης, τόσο για τους δρόμους όσο και για τους χώρους στάσης. Υπό αυτή τη λογική η προτεινόμενη λύση επιτρέπει την ενοποίηση της πλατείας σε ένα συνεκτικό σύστημα ανοικτών χώρων χωρίς να διαταράσσει την ομαλή λειτουργία του κυκλοφοριακού ρυθμίσεων.
Το σύνολο της προτεινόμενης διαμόρφωσης θα μπορούσε να οριστεί ως ένα ενιαίο σύστημα μετάβασης και στάσης, ένας τόπος όπου η έννοια του αστικού εισχωρεί και σημειακά επαναπροσδιορίζεται από το φυσικό τοπίο, ένα πλάτωμα δραστηριοτήτων όπου τα όρια μεταξύ αστικού και φυσικού δεν μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια.
Η ανάγκη διαμόρφωσης οργανωμένων χώρων στάσης οδήγησε στην χωροθέτηση, στο νότιο τμήμα της πλατείας, μιας ελαφριάς μεταλλικής κατασκευής, ένα είδος εξώστη ο όποιος ενσωματώνεται στις προτεινόμενες φυτεύσεις καθώς χάνεται μέσα σε αυτές, ενώ σημειακά διακόπτεται και επιτρέπει με την οργάνωση ανοιγμάτων την εισχώρηση τους. Η μεταλλική αυτή κατασκευή διαμορφώνει δυο επίπεδα λειτουργίας που χαρακτηρίζονται από ένα βαθμό ευελιξίας, καθώς μπορούν να παραλάβουν πολλαπλές χρήσεις.
Μελέτη – συμμετοχή με κωδικό αριθμό SR00042015
ΟΜΑΔΑ: ΚΟΜΙΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Αρχιτέκτονας Μηχανικός
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ, ΧΑΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Υπ. Διδάκτορες Τμήματος Γεωπονίας ΑΠΘ
Η πλατεία διαμορφώνεται ως μια συνεχής επιφάνεια, η οποία εκμεταλλεύεται στο μέγιστο δυνατό τις διαστάσεις του χώρου, δημιουργώντας την αίσθηση ενός ενιαίου αδιαίρετου δημόσιου χώρου, στον οποίο τα όρια και οι υψομετρικές διαφορές ελαχιστοποιούνται, με στόχο την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κίνηση των πεζών και ατόμων με προβλήματα κινητικότητας. Μια σειρά κανονισμών και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας των οχημάτων εντός της πλατείας και τον περιορισμό των επιπτώσεων που έχει η παρουσία των οχημάτων έχουν σε μια περιοχή όπου οι πεζοί έχουν πλέον δικαίωμα του τρόπο.
Ο αστικός εξοπλισμός αντιμετωπίζεται ως το κατεξοχήν μέσο οικειοποίησης του δημόσιου χώρου από τον χρήστη του. Βασικά στοιχεία του αστικού εξοπλισμού αποτελούν τα σκίαστρα από πανί με τη μορφή αυτόματα ανοιγοκλειόμενης ανεστραμμένης ομπρέλας, εξαγωνικού σχήματος, οι οποίες δίνουν ευελιξία στην προστασία των μικρών ή μεγαλύτερων χώρων, επιτρέποντας τη φιλοξενία των διαφόρων δραστηριοτήτων.
Η δημιουργία ομάδων σκιάστρων προσδίδει στο δημόσιο χώρο μια χαρακτηριστική, άμεσα αντιληπτή από το χρήστη, ταυτότητα η οποία συνδέεται σχεδιαστικά και συνειρμικά με το πρόσφατο παρελθόν της ίδιας της πλατείας αλλά και το ιστορικό παρελθόν της πόλης των Σερρών συνολικά (άμεση αναφορά με τους στεγασμένους χώρους και τις τοξωτές καμάρες που χαρακτήριζαν το κτίριο της δημοτικής αγοράς των Σερρών, το οποίο μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσε στο χώρο της πλατείας εμπορίου, στα τρία σημαντικά οθωμανικά μνημεία σε εγγύτητα με την πλατεία, αλλά και στους βυζαντινούς ναούς της ευρύτερης περιοχής των Σερρών). Μια σειρά από προτάσεις συμβάλλουν στην βιοκλιματική αναβάθμιση και την οικολογική ισορροπία στον αστικό χώρο της πλατείας (αυτόματο άνοιγμα / κλείσιμο ομπρελών, μεγάλος αριθμός φυλλοβόλων δέντρων κλπ).
*Η Κυριακή Πετρίδου είναι αρχιτέκτων μηχανικός και στέλεχος του ΤΕΕ/ΤΚΜ