“The wetter the better” (όσο πιο βρεγμένος, τόσο καλύτερα”). Αν σας ακούγεται περίεργο ώς …αξίωμα, αποτελεί ωστόσο “σημαία” για μια σειρά από πόλεις ανά τον κόσμο, που πλέον δεν βλέπουν τα όμβρια ύδατα ώς κίνδυνο και απειλή, αλλά ώς πόρο.
Μεταξύ αυτών, το Νιου Τζέρσι, με το μάλλον έξυπνο σύνθημα ‘berms with …benefits’ (αναχώματα με οφέλη), το Σικάγο με τα “Green Alleys”, του οι 16 κινεζικές πόλεις-σφουγγάρια (διαβάστε το πρόσφατο άρθρο του blog του ΤΕΕ/ΤΚΜ ΕΔΩ), αλλά και η Ντάκα, όπου δημιουργούνται πλωτές σχολικές τάξεις στις παραγκουπόλεις.
Οταν η χρήση του αυτοκινήτου καθιερώθηκε ευρέως στον 20ό αιώνα, χέρι-χέρι μαζί της ήρθαν και οι πλακοστρωμένες κι ασφαλτοστρωμένες επιφάνειες. Το νερό, λοιπόν, αντί να απορροφάται από τα φυτά, να εξατμίζεται ή να φιλτράρεται από το έδαφος και να επιστρέφει σε λίμνες και ποτάμια, άρχισε να εξωθείται στο να “γλιστράει” και να ρέει πάνω από δρόμους και πεζοδρόμια σε αποχετεύσεις, λούκια και αγωγούς.
Η χωρητικότητα όμως των συστημάτων αυτών προφανώς δεν είναι ανεξάντλητη και όταν πλέον το νερό δεν έχει πού να πάει, κάνει αυτό που …ξέρει καλύτερα: φουσκώνει. Η κλιματική αλλαγή έρχεται να επιδεινώσει το πρόβλημα. Και οι πόλεις όμως, έχουν αρχίσει να ετοιμάζονται.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Σικάγου, όπου σε κάποιες περιοχές, οι βροχές “έπιασαν” τα 20 εκατοστά σε μόλις τέσσερις ημέρες τον περασμένο Ιούλιο. Η πόλη εκτιμάται ότι θα βιώνει κατά 40% περισσότερες χειμερινές βροχοπτώσεις έως το τέλος του τρέχοντος αιώνα. “Έπιασε” όμως το μήνυμα και την τελευταία δεκαετία επενδύει σημαντικά κεφάλαια στο να επανασχεδιάσει το σύστημα διαχείρισης όμβριων υδάτων. Μεταξύ άλλων, δημιουργήθηκαν περισσότερες από 100 πράσινα δρομάκια ή με απλά λόγια υδατοπερατά πεζοδρόμια που φιλτράρουν το νερό και το “επιστρέφουν” στο χώμα.
Άρθρο με πληροφορίες από τον Guardian
Διαβάστε περισσότερα παραδείγματα και δείτε εντυπωσιακές εικόνες ΕΔΩ